List Pasterski na Wielki Post 2025

Drogie Siostry i Bracia,

na początku wielkopostnego czasu pokuty chciałbym zwrócić się do Was wszystkich z pierwszym listem pasterskim. Minęło już sto dni od mojej konsekracji biskupiej, która miała miejsce 1 grudnia. Chętnie wykorzystuję tę okazję, aby serdecznie podziękować za wiele dobrych życzeń, które otrzymałem z różnych części naszej diecezji. Szczególnie dziękuję Wam za modlitwę. W minionych tygodniach doświadczyłem naszej diecezji przede wszystkim, jako wspólnoty modlitwy. To doświadczenie mnie wzmocniło i dodaje mi odwagi, aby z Wami podejmować nowe kroki w przyszłość naszej diecezji.

Na początku wielkiego postu wzywa nas Jezus: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” To wezwanie kierowane jest do każdego z nas. Jesteśmy zaproszeni, aby w te czterdzieści dni jeszcze intensywniej przyjrzeć się naszemu życiu, na nowo ukierunkować naszą drogę na Jezusa Chrystusa. On jest gwiazdą przewodnią, według której się orientujemy. Dobra Nowina, którą głosił, jest przesłaniem nadziei – obietnicą miłosiernej miłości Boga, która chce dotrzeć do każdego człowieka. Ludzie, którzy spotkali Jezusa, czuli: W Jego słowach sam Bóg do nas przemawia. Słowo Boże jest źródłem, z którego możemy nieustannie czerpać siłę do naszego życia. Bo „nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4,4).

To, co dotyczy każdego pojedynczego chrześcijanina, dotyczy również wspólnoty wierzących, jako całości: Kościół także musi ciągle na nowo kierować się Ewangelią, musi świadomie zwrócić się ku Słowu Bożemu, aby dostrzec drogę, którą jako wierzący mamy wspólnie podążać: Jak możemy być wiarygodnymi świadkami Ewangelii, Dobrej Nowiny, która także przez nas chce dotrzeć do serc ludzi? I to w czasach, gdy coraz więcej ludzi wydaje się odwracać od wiary i Kościoła. Jak możemy sprawić, aby i oni mogli doświadczyć, że są przyjęci i kochani przez Boga w najgłębszym wymiarze swojej egzystencji?

Kościół, który kieruje się Ewangelią, będzie, jak Jezus, przede wszystkim zwracał uwagę na ludzi, którzy żyją na marginesie naszego społeczeństwa, którzy są ignorowani przez innych, których życie jest pełne mroku. Takich ludzi spotykamy w codziennym życiu – w naszym najbliższym otoczeniu, na ulicach i placach naszych miast i wsi. Jako globalnie połączona wspólnota wierzących nie możemy jednak pozostać obojętni na los ludzi, którzy w innych regionach naszego jednego świata często muszą żyć w najtrudniejszych warunkach. Ewangelia staje się Dobrą Nowiną konkretnie tam, gdzie stajemy w obronie godności każdego człowieka, gdzie angażujemy się, aby wszyscy mogli żyć w sprawiedliwych i godnych warunkach, i gdy nieustannie uczymy się, aby z szacunkiem podchodzić do każdego człowieka.

Jako Kościół, który podąża za wzorem Jezusa, powinniśmy także dzisiaj łączyć ludzi z różnych kontekstów życiowych. Dlatego nie możemy ustawać w staraniach, aby być zapraszającym i gościnnym Kościołem. Szczególnie w naszych czasach ważne jest, aby przezwyciężać polaryzacje i podziały, nie pogłębiać rowów, lecz budować mosty, oferować przestrzenie dialogu i wspólnego życia, aby ludzie mogli się spotykać i odnajdywać. W ten sposób, jako wspólnota wierzących możemy wnieść istotny wkład w spójność naszego społeczeństwa. Oznacza to również, że musimy jasno zająć stanowisko tam, gdzie dyskutowane są wartości, które jako chrześcijanie reprezentujemy i które wspierają nasze społeczeństwo. Jako chrześcijanie nie możemy milczeć, gdy niezbywalna godność i podstawowe prawa każdego człowieka są naruszane lub kwestionowane.

Jestem głęboko przekonany, że nasz Kościół, tam gdzie kieruje się przykładem Jezusa i szuka w Jego Dobrej Nowinie odpowiedzi na pytania naszych czasów, zyska nowego blasku. Ważne będzie, abyśmy zrobili wszystko, co w naszej mocy, aby pozostać żywym Kościołem i tam, gdzie nim nie jesteśmy, stawać się nim coraz bardziej.

Możliwe będzie to tylko wtedy, gdy będziemy gotowi zmienić niektóre rzeczy i myśleć na nowo. Spojrzenie na aktualne wydarzenia daje realistyczny obraz: liczba członków Kościoła maleje. Podobnie liczba kapłanów i współpracowników w posłudze duszpasterskiej. Musimy również przygotować się na to, że w przyszłości nie będziemy dysponować takimi środkami finansowymi, jakimi do tej pory. Dlatego musimy bardzo dokładnie przemyśleć, jak wykorzystać to, co mamy do dyspozycji, aby życie kościelne w naszej diecezji nie tylko pozostało, ale także mogło się rozwijać i wprowadzać nowe impulsy.

Będziemy musieli zastanowić się, jakie priorytety będziemy ustalać w przyszłości: co jest dla nas szczególnie ważne i z czego musimy zrezygnować, aby uruchomić nowe możliwości. Będziemy dyskutować, jak możemy rozwijać współpracę między parafiami i jakie struktury duszpasterskie z tego wynikną. W końcu musimy zaplanować utrzymanie naszych budynków kościelnych oraz zorganizować zadania administracyjne w taki sposób, aby duszpasterstwo i życie naszych wspólnot mogły być jak najlepiej wspierane, a Kościół pozostał blisko życia ludzi.

Chcę jako biskup zająć się tymi ważnymi pytaniami dotyczącymi przyszłości naszej diecezji – wspólnie z wszystkimi, którzy ponoszą odpowiedzialność za życie kościelne w naszej diecezji. Jako chrześcijanie idziemy razem – jesteśmy synodalnym Kościołem. Dlatego ważne jest dla mnie, aby te pytania były dokładnie omawiane na wszystkich poziomach naszej diecezji: w radzie diecezjalnej, w radach dekanalnych i w radach parafialnych. Chodzi o to, aby wszystkie aspekty zostały uwzględnione. I chodzi o to, abyśmy wspólnie słuchali Słowa Bożego – abyśmy wspólnie poszukiwali odpowiedzi na pytanie, jaką drogą Duch Boży chce prowadzić nas jako Kościół Jezusa Chrystusa w diecezji Rottenburg-Stuttgart.

Serdecznie zapraszam Państwa do podjęcia tej drogi, wniesienia swoich pomysłów i towarzyszenia temu ważnemu procesowi w modlitwie. Głęboko wierzę, że jeśli wspólnie poddamy się Słowu Bożemu, rozpoznamy właściwy kierunek i wspólnie będziemy mogli podążać dobrą drogą w przyszłość – jako pielgrzymi nadziei!

Pod tym hasłem Papież Franciszek ustanowił Święty Rok 2025. Nadzieja chroni nas przed rezygnacją i paraliżującym lękiem. Umieszcza nasze życie w szerokim horyzoncie. Kieruje nasz wzrok ku przyszłości, którą jest sam Bóg. Chroni nas przed pokusą myślenia krótkowzrocznego, kierowania się fałszywymi wartościami lub bezczynnego siedzenia z założonymi rękami.

Jako pielgrzymi nadziei jesteśmy zaproszeni do kierowania się Słowem Bożym i z Jego mocą wspólnie podążać z ufnością – szczególnie w tych dniach wielkopostnego czasu pokuty.

Życzę Wam wszystkim błogosławionego czasu przygotowania do Świąt Wielkanocnych i łączę się z Wami w serdecznych pozdrowieniach.

Wasz biskup Dr Klaus Krämer

Rottenburg am Neckar, 22 lutego w Świętym Roku 2025.

Modlitwa Wiernych oparta na Liście Pasterskim na Wielki Post 2025

Panie Jezu Chryste, Ty masz słowa życia wiecznego. Twoje wezwanie do nawrócenia towarzyszy nam w czasie wielkopostnym. Wiara w Twoją Ewangelię daje nam orientację i nadzieję. Prosimy Cię:

Za wszystkich, mężczyzn i kobiety, którzy w duszpasterstwie, administracji i kierownictwie naszych parafii i naszej diecezji mają zadania, obowiązki i odpowiedzialność – i którzy przez swoje działanie współtworzą obraz Kościoła: Prosimy o Twego Ducha, o prawdę i klarowność oraz o nadzieję płynącą z Twojej Ewangelii.

Wezwanie: „Chryste usłysz nas – Chryste wysłuchaj nas”

Prosimy za wszystkich, którzy angażują się w poszczególnych gremiach i radach, podejmują ważne decyzje – i w ten sposób współtworzą Kościół: Prosimy o Twego Ducha, o mądrość i odwagę, o przewidujące myślenie oraz o nadzieję płynącą z Twojej Ewangelii.

Prosimy za wszystkich wolontariuszy i pracowników, którzy w różnych instytucjach charytatywnych i edukacyjnych dają wyraz Twojej miłości – i w ten sposób kształtują Kościół: Prosimy o Twego Ducha, o siłę i dobre wyczucie, o cierpliwość oraz o nadzieję płynącą z Twojej Ewangelii.

Prosimy za wszystkich, którzy mają możliwości i władzę, aby kierować polityką, nauką, gospodarką i mediami, a tym samym współtworzyć społeczeństwo: Prosimy o Twego Ducha, o odpowiedzialność za dobro wspólne, o poczucie sprawiedliwości, zaangażowanie na rzecz pokoju oraz o nadzieję płynącą z Twojej Ewangelii.

Prosimy za wszystkich, którzy martwią się o swoją egzystencję i boją się przyszłości. Prosimy za wielu, którzy z tego powodu cierpią i mają problemy zdrowotne: Prosimy o Twego Ducha, o zaufanych rozmówców, potrzebną pomoc oraz o siłę i nadzieję płynącą z Twojej Ewangelii.

Prosimy za wszystkich, którzy nas poprzedzili w śmierci i za wszystkich, którzy są jej bliscy: Prosimy o Twoje światło i Twój pokój oraz dla nas wszystkich o nadzieję płynącą z Twojej Ewangelii.

Panie, Boże nasz, Twój Duch chce nas odnowić i poruszyć. Chcemy Mu zaufać, żyć Twoją Ewangelią i w ten sposób przetrwać ten czas i kształtować nasze życie. Tobie chwała i dziękczynienie teraz i na wieki. Amen.